Caru mei campanin
Caru mei Campanin, niu de civete,
d’aragni, de rascasse e d’agurete
früstu de levantade e lavastrui,
cen de magagne antighe e de tacui,
a te gardu cu u cö pecin cuscì,
pensendu aa nustalgia de candu mi
-passendo in föra – a te veirò pecin
pe scumparime aa vista cian cianin!...
che tristessa sarà mi duman
nu sentì ciü u simpaticu "din dan"
de to campane!…
Au tramuntà du su
A sentirò che i öji, cum’avù,
i s’inümidiran daa cummussiun
e a stentu a purerò tegnì u magun!.
A vagu, ma u mei cö u l’è arestau chi,
a l’umbra de San Romilu e San Sci,
prutexime inti crüssi, intu ciacrin,
o sciacarelu, gurdu, Campanin!